О, як жа падобны вячэрнія зоры
Да кропляў налітага ў чаркі кагору!
А кроплі віна, што палаюць пажарам,
Падобны да сноў пра цябе і да мараў;
А мары – да гэтых караляў, якія
Цалуюць тваю загарэлую шыю!
Цалуюць яе, абвіваючы тройчы, –
Аж сьлепнуць мае закаханыя вочы!
1960
|
|
